مصطفی مومنی؛ محمد جواد اخگری؛ یاسر سالاری
چکیده
مسألة علم حضوری از جمله مسائلی است که مورد توجه ویژه فیلسوفان مسلمان بوده است. مسألة علم حضوری بعد از ورود مباحث جدید معرفت شناسی به جهان اسلام به ویژه در باب معرفت های پایه و حل معضل مطابقت به طور گسترده ای از سوی اندیشمندان معاصر مورد بررسی قرار گرفت. از جمله این اندیشمندان، علامه طباطبایی(ره) است که با الهام از حکمت متعالیة ملاصدرا ...
بیشتر
مسألة علم حضوری از جمله مسائلی است که مورد توجه ویژه فیلسوفان مسلمان بوده است. مسألة علم حضوری بعد از ورود مباحث جدید معرفت شناسی به جهان اسلام به ویژه در باب معرفت های پایه و حل معضل مطابقت به طور گسترده ای از سوی اندیشمندان معاصر مورد بررسی قرار گرفت. از جمله این اندیشمندان، علامه طباطبایی(ره) است که با الهام از حکمت متعالیة ملاصدرا نظرات بدیعی ارائه نموده است. از جمله این نظرات، تحقیق ویژه دربارة ماهیت علم حضوری، تبدیل علوم حضوری به علم حصولی، وحدت نفس با مدرکات و نتایجی است که از نظریة علم حضوری علامه طباطبایی(ره)، به ویژه در مسألة تقسیم ادراکات به اعتباری و حقیقی حاصل می شود. بنابراین مسألة این پژوهش عبارت است از: «دیدگاه نهایی علامه طباطبایی(ره) در مسألة علم حضوری و نتایج آن -به ویژه در مسأله ادراکات حقیقی و اعتباری- چیست؟» هدف از این پژوهش نیز اثبات این مدعاست که دیدگاه ویژة علامه طباطبایی(ره) در مسألة ادراکات حقیقی و اعتباری بر اساس مبنای ایشان در حقیقی بودن علم حضوری و اعتباری بودن علم حصولی است.
