نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

• مهدی سعادتمند ¹
• علی بابایی ²

¹ عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه یزد

² دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه تبریز

چکیده

اهمیت سنجش میان «تقدم و تأخر» با مقابل آن یعنی «معیت»، در بازنمایی رابطه معروضات آنهاست. این مفاهیم، عارض بر موضوعات اساسی و متفاوت هر یک از رویکردهای مشهور فلسفی می‌گردند. مسأله مقاله این است که: با تغییر در نگاه فلسفی از رویکرد ماهوی تا اصالت و وحدت تشکیکی وجود و سپس وحدت شخصیه وجود، رابطه تقدم و تأخر با معیت چه نسبتی می‌یابد؟ به کارگیری روش توصیفی- تحلیلی، با هدف کشف ارتباط مذکور، ما را به این یافته‌ها می‌رساند که وحدت، کثرت و تشکیک از شاخصه‌های تعیین کننده این نسبت هستند. در سیر ماهوی، متناسب با کثرت و تشکیک تفاضلی ماهوی، اصل با تقدم و تأخر در انواع متعدد است، اما در سیر وجودی با چرخشی کامل و در تلازم با اصالت و وحدت وجود، معیت وجودی اصالت می‌یابد. در سیر دوم، با تشکیک در وجود، تقدم و تأخر در ضمن معیت مراتب وجودی معنا می‌شود، در حالی که در وحدت شخصیه تنها در بین تجلیات حق، تشکیک ظهوری ‌اتفاق می‌افتد. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد: ساحت سیر سوم، تجلی وحدت محض وجود است که معیت قیومی نامیده می‌شود و در اثر همین ویژگی تقدم و تأخر جای خود را به معیت می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

• تقدم و تأخر
• معیت
• سیر ماهوی
• وحدت تشکیکی
• وحدت شخصیه

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

The transformation of »Priority and Posteriority « into »Concomitance « during three philosophical courses (The Originality of Essence, The Originality of Existence of Gradational Oneness and the Originality of Existence of Personal Oneness)

نویسندگان [English]

• mahdi saadatmand ¹
• ali babaie ²

¹ Assistant Professor, Islamic Studies Department, Yazd University

² Associate Professor, Islamic Philosophy and Theology Department, Tabriz University

چکیده [English]

The importance of investigating between priority and posteriority with concomitance is in the representation of the relationship between their following issues. These concepts are related to the fundamental issues in different philosophical approaches. The question of the article is: with the change in the philosophical view from the originality of Essence to the originality of existence of gradational oneness and then the originality of existence of personal oneness, what is the relation between priority and posteriority with concomitance? Using the descriptive-analytical method with the aim of discovering this relationship brings us to these findings, that Oneness, multiplicity and gradation are the most important preeminent of this relation. According to the originality of Essence, it is proportional to the plurality and complimentary gradation, what that can be state is priority and posteriority in many types. But according to the originality of existence with a complete rotation and in conjunction with the originality and oneness of existence, the existential concomitance becomes original. In the second journey, according to the gradation in existence, priority and posteriority are meant at the same time as existential stages, while in personal oneness only among the manifestations of Hāqq, emergence gradation occurs. The result of this research shows: The third journey, which is dominated by absolute oneness, is called the qayyūmiyyā concomitance and Because of this feature, priority and posteriority give way to concomitance.

کلیدواژه‌ها [English]

• Priority and Posteriority
• Concomitance
• The Originality of Essence
• Gradational Oneness
• Personal Oneness