علمی-پژوهشی
فلسفه
حسین شمس
چکیده
این مقاله به بررسی تطبیقی روش‌شناسی شناخت در فلسفه ابن عربی و سورن کیرکگور می‌پردازد. ابن عربی در چارچوب عرفان اسلامی، معرفت حقیقی را از طریق تجربه‌های شهودی و کشف باطنی می‌داند، در حالی که کیرکگور در الهیات مسیحی، حقیقت را امری شخصی و ذهنی معرفی کرده و بر جهش ایمانی تأکید دارد. این پژوهش با روش تحلیل تطبیقی، وجوه اشتراک و افتراق ...
بیشتر
این مقاله به بررسی تطبیقی روش‌شناسی شناخت در فلسفه ابن عربی و سورن کیرکگور می‌پردازد. ابن عربی در چارچوب عرفان اسلامی، معرفت حقیقی را از طریق تجربه‌های شهودی و کشف باطنی می‌داند، در حالی که کیرکگور در الهیات مسیحی، حقیقت را امری شخصی و ذهنی معرفی کرده و بر جهش ایمانی تأکید دارد. این پژوهش با روش تحلیل تطبیقی، وجوه اشتراک و افتراق این دو فیلسوف را بررسی کرده است. نتایج نشان میدهد که هر دو فیلسوف بر تجربه شخصی و فراتر رفتن از عقل برای شناخت حقیقت تأکید دارند. ابن عربی فرآیند معرفت را تدریجی و مبتنی بر سلوک عرفانی میبیند، در حالی که کیرکگور آن را تجربهای ناگهانی و مبتنی بر ایمان می‌داند. ابن عربی حقیقت را با وحدت وجود و کیرکگور آن را به عنوان تجربهای فردی و رابطهای شخصی با خداوند مطرح میکند. با وجود تفاوتهای فرهنگی و دینی، هر دو فیلسوف به نقش تجربه فردی و محدودیت عقل در شناخت حقیقت تأکید دارند. این پژوهش نشان میدهد که ایمان و تجربه‌های معنوی از ارکان مشترک در هر دو سیستم فکری هستند.
