TY - JOUR ID - 910 TI - نقد و بررسی آرای ایزوتسو در حوزة معناشناسی قرآن کریم JO - حکمت معاصر JA - CW LA - fa SN - 2383-0689 AU - شریفی, علی AD - دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشگاه معارف اسلامی Y1 - 2013 PY - 2013 VL - 4 IS - 3 SP - 81 EP - 101 KW - معناشناسی قرآن KW - بینامتنیت KW - جهان‌بینی زبانی KW - معانی محوری KW - ایزوتسو KW - وایسگربر DO - N2 - پروفسور توشیهیکو‌ ایزوتسو، زبان‌شناس، فیلسوف، اسلام‌شناس و قرآن‌پژوه ژاپنی (1914-1993)، علاوه بر این‌که قرآن کریم را به ژاپنی ترجمه کرده است دارای دو اثر قرآنی به نام‌های خدا و انسان در قرآن و نیز مفاهیم اخلاقی ـ دینی در قرآن است که در آن‌ها با رویکردی معناشناسانه به تبیین ساختار اساسی آموزه‌های قرآن پرداخته است. وی متأثر از مکتب قوم ـ زبان‌شناسی یا مکتب بن است، که طبق آن هر زبانی جهان‌بینی ویژة خود را دارد، و با برخورداری از پیشینه‌‌ای علمی در زبان‌شناسی و فلسفه، به بررسی معنا‌شناسانۀ واژه‌های کلیدی قرآن می‌پردازد و سعی می‌کند با کشف ارتباط معنایی واژگان در یک شبکۀ معنایی گسترده، به نظام هماهنگ قرآنی دست یابد. وی در روش خود از معناشناسی هم‌زمانی و درزمانی استفاده می‌کند که در معناشناسی هم‌زمانی نیز از اصول هفتگانه‌ای پیروی می‌کند که در پژوهش حاضر از جهات متفاوت مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. بی‌توجهی به معناشناسی جمله‌ای و سیاق‌مندی معنا، ناآشنایی با مکاتب مختلف معناشناسی و تک‌بعدی‌بودن‌، بی‌توجهی به تفاوت فهم افراد در دوران پس از نزول قرآن کریم، عدم وجود معیار در تعیین کلمات محوری، دید فلسفی‌ منبعث از منابع غیر اسلامی و آشنایی ضعیف با علوم بلاغی، از جمله محورهای نقد روش‌شناسی ایزوتسو در این مقاله است. UR - https://wisdom.ihcs.ac.ir/article_910.html L1 - https://wisdom.ihcs.ac.ir/article_910_ae1c8b8f8012c241d8fb3ae99299403f.pdf ER -