TY - JOUR ID - 3261 TI - مواجهه فلسفی و عرفانی ملاصدرا با مسئله مرگ JO - حکمت معاصر JA - CW LA - fa SN - 2383-0689 AU - خادمی, عین‌الله AU - صلواتی, عبدالله AU - پوراکبر, لیلا AU - دولت‌آبادی, مروه AD - استاد فلسفه اسلامی، گروه الهیات، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران AD - دانشیار فلسفه اسلامی، گروه الهیات، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران AD - دانشجوی دکتری فلسفه اسلامی، گروه الهیات، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 9 IS - 1 SP - 47 EP - 62 KW - مرگ KW - ملاصدرا KW - وحدت تشکیکی KW - وحدت شخصی DO - 10.30465/cw.2018.3261 N2 - مقالۀ حاضر تبیین مواجهۀ فلسفی – عرفانی ملاصدرا با مسئله مرگ است. نگارندگان در نظام وحدت تشکیکی و وحدت شخصی وجود، به تبیین این مواجهه پرداخته‌‌اند. ملاصدرا معتقد است مرگ کمال نفس ناطقه است. نفس در پایان مسیر استکمالی، وارد عالم عقول شده و با عقل فعال، همچنین با عقل اول متحد می‌‌شود؛ اما حجاب‌‌های دنیایی مانع اتحاد کامل است. مرگ بستر لازم برای اتحاد و نیل به کمالات وجودی را فراهم می‌‌کند. به عقیدۀ ملاصدرا نفس، در پایان مسیر استکمالی، به دلیل بساطت و اتحاد با عقول، به بقای خداوند، باقی است. از نظر او حیات انسان، به مرتبه ادراکی‌‌اش باز‌می‌‌گردد. مرگ انتقال به مرتبه عقلانی را ممکن می‌‌سازد. برمبنای نظریه عرفانی ملاصدرا، حیات انسان، عین‌الربط به حیات خداوند است. انسان به حکم اسم‌‌های الظاهر و الآخر، مظهر کمالات حق گردیده، به سوی او باز می‌‌گردد. مرگ، انتقال مظهریت اسماء الهی است. UR - https://wisdom.ihcs.ac.ir/article_3261.html L1 - https://wisdom.ihcs.ac.ir/article_3261_bb0717e3adfa7470deaf1b974b8d2580.pdf ER -