%0 Journal Article %T نقش تشکیک وجود در فهم زبان دین از دیدگاه ملاصدرا %J حکمت معاصر %I پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی %Z 2383-0689 %A حبیبی, محسن %A کریمی مزیدی, فاطمه %D 2020 %\ 08/22/2020 %V 11 %N 1 %P 57-80 %! نقش تشکیک وجود در فهم زبان دین از دیدگاه ملاصدرا %K ملاصدرا %K زبان دین %K تشکیک وجود %K نماد %K تأویل %R 10.30465/cw.2020.5759 %X از مسائل مهم حوزه دین‌پژوهی در دوران معاصر قابل‌فهم بودن زبان دین است. افرادی که آن را قابل‌فهم می‌دانند، در عرفی و همه فهم، یا رازآلود و نمادین بودن آن اختلاف‌نظر دارند. این مسئله به دلیل توجه ملاصدرا به تفسیر قرآن به‌وجهی مورد توجه وی نیز قرار گرفته است. ملاصدرا در هستی‌شناسی تنها وجود را اصیل می‌داند: به نظر او تنها وجود از واقعیت برخوردار است. وی به تشکیکی بودن وجود قائل است: وجود را حقیقتی واحد و دارای شدت و ضعف می‌داند وبر شأن معرفت‌بخشی دین تأکید دارد. او بر اساس اصل ذومراتب بودن قرآن، زبان ظاهری‌ترین لایه‌ی قرآن را برای حقایقی که در بطن آن نهفته شده، نماد می‌داند و برای آیات وروایات، به دلیل رمزآلود بودن، ظاهرو باطن، تفسیر و تأویل قائل است و بر این باور است که هر چیزی علاوه بر ظاهر، دارای باطنی است، به گونه‌ای که ظاهر و باطن دو مرتبه از مراتب آن شیء محسوب می‌شوند. به نظر او معانی باطنی و ظاهری مغایرت اصولی ندارند، لذا تفسیر مباین با ظاهر قرآن راتفسیر به رأی میشمارد. همچنین مقصد «حقیقت» امر واحدی است که از سه طریق وحی (قرآن) و تحلیلات عقلی (برهان) و تهذیب نفس (عرفان) می‌توان به دریافت آن نائل آمد. %U https://wisdom.ihcs.ac.ir/article_5759_81b74e0b2caa773c71d802970c4d8a65.pdf