حکمت اسلامی با همۀ تنوعاتش گونه‌ای از مفهومی‌کردنِ دریافت متفکران اسلامی از عالم و آدم است. این سنت به‌مثابة یک مشرب فکری در کنار سایر مشارب فکری در برخی از سرزمین‌های اسلامی، به‌خصوص ایران، پدید آمده و بسط پیدا کرده است. این سنت از آغازِ رویارویی کشورهای اسلامی با عالم جدید، از‌طریق برخی از نمایندگانش با مسائل تفکر ...
بیشتر
حکمت اسلامی با همۀ تنوعاتش گونه‌ای از مفهومی‌کردنِ دریافت متفکران اسلامی از عالم و آدم است. این سنت به‌مثابة یک مشرب فکری در کنار سایر مشارب فکری در برخی از سرزمین‌های اسلامی، به‌خصوص ایران، پدید آمده و بسط پیدا کرده است. این سنت از آغازِ رویارویی کشورهای اسلامی با عالم جدید، از‌طریق برخی از نمایندگانش با مسائل تفکر جدید درآویخته است. براساس همین تجارب و افقهایی که برای آیندة فرهنگ معاصر قابل تصور است و با نظر به استعدادهای نهفته در این سنت، میتوان به بحث دربارۀ آیندة آن پرداخت. کسانی که به حکمت اسلامی در عالم معاصر اهمیت داده و به صورتهای مختلفی به تدریس و تحقیق در آن پرداختهاند، سه گونه رویکرد داشتهاند: 1.رویکرد آلی؛2. رویکرد اصالی؛3. رویکرد طریقی(راهجویانه). هرکدام از این سه رویکرد، بهصورتی در تداوم حیات این سنت نقش داشتهاند. حکمت اسلامی در آینده در دو قلمرو میتواند ادامه حیات دهد: 1. در برخی از حوزههای فرهنگیِ جهان اسلام، مثل ایران؛ و در کنار دروس مرتبط با علوم دینی؛2. در حوزۀ فعالیتهای دانشگاهی. در این مقاله بهطور کوتاه و مقدماتی به امکانهای پیش روی این سنت در همین دو قلمرو پرداخته میشود.
