675648c2785e9a3
حکمت معاصر

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

دانشیار فلسفه و کلام اسلامی، هیئت علمی دانشگاه شهید مطهری، تهران، ایران

10.30465/cw.2023.39935.1871

چکیده

مسأله: «انسان معلق در فضا» از نگاه ابن‌سینا برای اثبات وجود نفس، تجرد آن و مغایرت نفس با بدن طراحی شده است و حیث وجودی دارد؛ هر چند بسیاری پس از ابن‌سینا، این طرح را در حیث معرفتی به‌کار برده و آن را چنین تفسیر کرده‌اند: انسان معلق در فضای ابن‌سینا «علاوه بر اینکه هست، می‌داند که هست». به‌نظر می‌رسد چنین برداشتی با مبانی ابن‌سینا، عبارات وی در آثار گوناگون و آن‌چه که خود او با انسان معلق در پی اثبات آن است، ناسازگار است.

روش: این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی و تحلیلی است.

یافته ها: ابن‌سینا که ادراک را از حس آغاز می‌کند و اولین مرحله عقل انسان را عقل هیولانی و قوه محض می‌داند، میان «شعور» که از همان آغاز برای انسان بالفعل است با «شعور به شعور» تفاوت قائل است؛ او «شعور به شعور» را بالقوه می‌خواند که نیاز به اکتساب دارد، درحالی‌که «شعور» اولیه ما به نفس، همان وجود نفس ماست. ازاین‌رو «انسان معلق در فضا» صرفاً هستی و حضور و وجود نفس پیش از هر آگاهی بالفعل است.

نتایج: با توجه به‌اینکه انسان معلق در فضا در ابتدای خلقت خود بوده و ابن‌سینا نفس انسانی را حادث به حدوث بدن و در مرتبه عقل هیولانی و قوه محض می‌داند که فاقد هرگونه ادراکی است و با ادراک حسی بالفعل می‌شود، باید گفت: انسان معلق در فضای ابن‌سینا می‌تواند صبغه وجودی داشته باشد و درواقع ناظر به مقام حضور و وجود و هستی صرف است. علاوه‌براین، ابن‌سینا با تأکید بر دو مقام شعور و شعور به شعور، بر این باور است که شعور در انسان معلق بالفعل و دائمی بوده، اما شعور به شعور در آن بالقوه است. ازاین‌رو به‌نظر می‌رسد نفس در ابتدای خلقت گرچه حضور و ثبوت دارد، اما نمی‌توان گفت که علم به خویش دارد؛ یعنی نفس در ابتدا فاقد توجه به خویش است و همین عدم توجه، مانع هرگونه ادراک نفس به خود است.

نوآوری: درواقع درباب «انسان معلق در فضای ابن‌سینا» صرفاً می‌توان گفت «انسان آگاه‌مند (بدون هرگونه آگاهی بالفعل) هست»، اما نمی‌توان گفت: «علاوه براینکه این انسان آگاه‌مند هست، می‌داند که اینگونه هست».

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Critique of An Exclusively Epistemological Rendering of Avicenna’s “Flying Man” in light of His Principles

نویسنده [English]

  • ali asghar jafari valani

Associate Professor of Islamic Philosophy and Theology, Faculty of Shahid Motahari University, Tehran, Iran

چکیده [English]

 
Abstract
Issue
Avicenna presented his "flying man" or "floating man" argument as a means to establish the existence of the soul, its immaterial nature, and its distinctiveness from the body. While originally conceived with an ontological focus, subsequent scholars have often employed this concept in an epistemological context, asserting that Avicenna’s flying man not only exists, but also knows that he exists. Such an interpretation of the flying man argument seems to be at odds with his own principles, his passages throughout his works, and what he pursued to establish through this scenario.
Method
Deploying a descriptive and analytical method, it may be said that
Findings: Avicenna believes that perception begins from senses, and the first stage of the human reason is material or hylic reason or pure potentiality. Moreover, there is a difference between consciousness (shuʿūr) that is actually obtained by humans since the beginning of their existence and consciousness of consciousness (al-shuʿūr bi-l-shuʿūr), which he believes to be a potential character that needs to be acquired, while our primary consciousness of the soul is the existence of our soul. Thus, the flying man is solely the existence and presence of the soul before any actual consciousness.
Results
In view of the fact that man was suspended in space at the beginning of his creation and Ibn Sina considers the human soul to be the event of the body and in the order of the beast intellect and pure power, which lacks any perception and becomes actual through sensory perception, it should be said : The human being suspended in Ibn Sina's space can have an existential quality and in fact, he is observing the position of presence, existence, and mere existence. In addition, Ibn Sina, emphasizing the two positions of consciousness and consciousness to consciousness, believes that consciousness is actually and permanently suspended in man, but consciousness to consciousness is potential in him. Therefore, it seems that the soul at the beginning of creation, although it is present and proven, but it cannot be said that it has knowledge of itself; That is, the soul initially lacks attention to itself, and this lack of attention prevents any self-perception of the soul.
Innovation: In fact, regarding "Avicenna's suspended human being in space", it can only be said that "a human being is conscious (without any actual awareness)", but it cannot be said: "In addition, because this human being is conscious, he knows that he is like this." ».

کلیدواژه‌ها [English]

  • Avicenna
  • flying man
  • ontology
  • epistemology
  • presence
  • knowledge by presence
آهنچی، امید و سعید انواری، (پاییز و زمستان 1390ش). «برهان انسان معلق ابن سینا وبررسی امکان تحقق عملی آن»، حکمت سینوی (مشکوة النور)، سال پانزدهم، (76)، شماره 46، ص94-79.
2) ابن­سینا (1363ش). المبدأ و المعاد، مصحح: عبدالله نورانی، تهران: موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران - دانشگاه مک گیل.
3) ــــــــ (1371ش). المباحثات، محقق: محسن بیدارفر، قم: بیدار.
4) ــــــــ (1375ش). النفس من کتاب الشفاء، محقق: حسن حسن زاده آملی، قم: مکتب الإعلام الإسلامی.
5) ــــــــ (1376ش). الإلهیات من کتاب الشفاء، محقق: حسن حسن زاده آملی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
6) ــــــــ (1379ش). النجاة، مصحح: محمدتقی دانش پژوه، تهران: دانشگاه تهران.
7) ــــــــ (1381ش). الإشارات و التنبیهات، محقق: مجتبی زارعی، قم: ب‍وس‍ت‍ان‌ ک‍ت‍اب‌.
8) ــــــــ (1382). الأضحویة فی المعاد، محقق: حسن عاصی، تهران: شمس تبریزی.
9) ــــــــ (1391ش). الشفاء (المنطق، ج3). چاپ دوم، محقق: ابراهیم مدکور، قم: آیت الله مرعشی نجفی.
10) ــــــــ (2007م). أحوال النفس، احمدفؤاد اهوانی، پاریس-فرانسه: دار بیبلیون.
11) ــــــــ (1404ق). التعلیقات، محقق: عبدالرحمن بدوی، قم: مکتب الإعلام الإسلامی.
12) ــــــــ (بی تا). الرسائل فی الحکمة و الطبیعیات، قاهره-مصر: دار العرب.
13) اسحاقی نسب، اسماء و حسین زمانیها، (پاییز و زمستان 1394). «بررسی و تحلیل نسبت خودآگاهی با مبانی متافیزیکی در فلسفه ابن سینا»، جاویدان خرد شماره 28.
14) بالادست، زهرا (1397). انسان معلق در فضا از دیدگاه ابن سینا و خواجه نصیرالدین طوسی، پایان نامه کارشناسی ارشد فلسفه مؤسسة آموزش عالی آل طه، استاد راهنما: رضا اکبریان.
15) پناهی شهری، محمود (1392). روان‌شناسی احساس و ادراک، تهران: دانشگاه پیام نور.
16) خادمی، حمیدرضا و احمد بهشتی، (زمستان 1391). «خودآگاهی در فلسفه ابن سینا»، پژوهش های فلسفی – کلامی، دوره  14، شماره 2 (54)، ص16_5.
17) رنجبر، مصطفی (1388). «نقد و بررسی انسان معلق در فضا»، پایان نامه کارشناسی ارشد فلسفه دانشگاه فردوسی مشهد، استاد راهنما: مرتضی حسینی شاهرودی، احمد عابدی.
18) سعیدی مهر، محمد و وحید خادم زاده، (پاییز و زمستان 1388ش). «تحلیل ایده «انسان معلق در فضا» بر اساس مدل منطقی سورنسن»، نامه حکمت، (2)، ص152_129.
19) سعیدی مهر، محمد و اکرم صفرنوراله، (پاییز و زمستان 1396ش). «آگاهی مرتبه بالاتر در فلسفه ابن­سینا»، حکمت سینوی، (58)، ص20-5.
20) شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم‌ (1354ش). المبدأ و المعاد، تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.
21) صادقی، مسعود (پاییز و زمستان 1398ش). «نقش آزمایش‌های فکری در فلسفه»، متافیزیک،(28)، ص80_67.
22) طباطبایی، محمد حسین (1390). اصول فلسفه و روش رئالیسم(ج1). مرتضی مطهری، تهران: صدرا.
23) ــــــــ(1416ق). نهایة الحکمة، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، دفتر نشر اسلامی.
24) عرفانی، مرتضی (تابستان 1391ش). «بررسی و نقد دیدگاه ابن­سینا درباره حیث التفاتی ادراک حسی»، اندیشه دینی، شماره 43، ص70_55.
25) فدایی، غلامرضا (1395ش). جستارهایی در هستی شناسی و معرفت شناسی، تهران: امیر کبیر.
26) قوام صفری، مهدی (1394ش). ما بعد الطبیعه چگونه ممکن است، چاپ دوم، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
27) مطهری، مرتضی (1390ش). مجموعه آثار (ج17، حماسه حسینی). تهران: صدرا.
28) منصوری، علیرضا (آذر 1388ش). «شأن معرفتی آزمایش‌های فکری»، اطلاعات حکمت و معرفت، (9)، ص62_58.
29) نوری یالقوزآغاجی، میلاد (1396). «آگاهی و جهان در فلسفۀ ابن‌سینا و هگل»، پایان نامه دکتری فلسفه تطبیقی دانشگاه شهید مطهری، اساتید راهنما: سید محمدرضا بهشتی و علی اصغر جعفری ولنی.